4/5 stycznia 2014 – Odwiedziny w Mórkowie

Nasi najbliżsi spędzili z nami wspólnie sobotę i niedzielę. Sobota rozpoczęła się od wspólnych porannych modlitw w kaplicy, po których zeszliśmy do refektarza na rodzinne śniadanie. Po śniadaniu był czas wolny – przeznaczony do naszej dyspozycji, podczas którego każdy z nas mógł swobodnie porozmawiać ze swoimi bliskimi. Jeszcze w sobotnie przedpołudnie omówiliśmy wspólnie różaniec, a następnie zeszliśmy na obiad. Po nim znowu chwila wolnego, by późnym popołudniem zaprosić wszystkich na premierowe przedstawienie w wykonaniu wszystkich nowicjuszy. W przedstawieniu pokazaliśmy fragment znanej wszystkim „Opowieści Wigilijnej”, której głównego bohatera odwiedzają duchy przeszłości, przyszłości oraz teraźniejszości ukazując jego prawdziwe życie. Po przedstawieniu udaliśmy się na Mszę Świętą, której przewodniczył ks. Magister. Po niej zeszliśmy na kolację, po której odbyła się wspólna rekreacja. Niedzielę natomiast rozpoczęliśmy od modlitwy brewiarzowej, w którą o poranku włączyli się nasi bliscy. Po modlitwach udaliśmy się na wspólne śniadanie, by po nim zwrócić swoje oczy ku Matce Bożej, odmawiając wspólnie różaniec w nowicjackiej kaplicy. Punktualnie o godzinie jedenastej wzięliśmy udział we Mszy Świętej, której przewodniczył Przełożony Generalny Towarzystwa Chrystusowego – ks. Ryszard Głowacki. W homilii Ksiądz Generał wskazał trzy ważne aspekty, które pojawiają się na początku drogi zakonnej: rozpoznanie powołania, odpowiedź na to powołanie oraz weryfikacja powołania, której dokonuje Kościół. Po Mszy Świętej zjedliśmy wspólny obiad i wzięliśmy udział w spotkaniu z Księdzem Generałem, który opowiadał wszystkim zebranym o losach Zgromadzenia – początkach, latach obecnych. Mówił o pracy chrystusowców – tego, gdzie i komu posługujemy. Spotkanie dało możliwość zadawania pytań przez rodziców i naszych bliskich Przełożonemu Generalnemu naszego Zgromadzenia. Niedzielny wieczór spędziliśmy na wspólnych Nieszporach i kolacji, po której nastąpił wyjazd naszych bliskich do domów. Raz jeszcze cała wspólnota pragnie podziękować z całego serca wszystkim, którzy nas odwiedzili. Dziękujemy Wam za każde – tak bardzo nam potrzebne słowo, dziękujemy za Wasze zaangażowanie, modlitwę, za otwartość i to, że choć czasami jesteśmy od siebie daleko, to i tak czujemy się tak blisko!