Scholiści już od jakiegoś czasu przygotowywali się do ważnego dla nich wydarzenia, jakim była posługa w ramach VII Sympozjum Życia Konsekrowanego Archidiecezji Poznańskiej, przebiegającego pod hasłem „Słuchająca wspólnota wiary”. Nasza nowicjacka schola została poproszona o poprowadzenie muzycznej części wieczornych modlitw, odprawianych w kościele księży pallotynów.
Summa summarum, nasz utalentowany zespół poprowadził nie tylko uroczyste nieszpory, ale także inne części sympozjalnych modlitw, jak np. Apel Jasnogórski. Nowicjat reprezentował skład: Dawid Bożek jako organista, a ponadto: Marcin Weinstok, Daniel Morawiec, Mikołaj Mindykowski, Wojtek Nowak oraz Maksymilian Ślusarczyk. Załogą w czasie wyjazdu opiekował się ks. Socjusz.
Druga grupa dojechała do Poznania nazajutrz wraz z ks. Magistrem. Naszym głównym celem była katedra, gdzie o godz. 10.00 odprawiona została – pod przewodnictwem Ordynariusza miejsca ks. Arcybiskupa Stanisława Gądeckiego – uroczysta Msza z okazji Dnia Życia Konsekrowanego, przypadającego na święto Ofiarowania Pańskiego. Świątynia wypełniona była osobami należącymi do różnych zakonów czy instytutów życia konsekrowanego, zarówno męskich, jak i żeńskich; nie brakowało także wiernych świeckich. Zgromadzeni stanowili reprezentację licznej rzeszy zakonników i sióstr zakonnych archidiecezji poznańskiej, których łączna liczba sięga ok. 1500 osób.
Po Mszy wróciliśmy do Domu Głównego naszego zgromadzenia, który znajduje się raptem kilka minut drogi od katedry – także na Ostrowie Tumskim, czyli na wyspie otaczanej przez wody Warty. Tym razem nie zostawaliśmy tam dłużej – już po obiedzie pora była wyjeżdżać. Jednak jeszcze nie do Mórkowa…
W drodze powrotnej zajechaliśmy do dzielnicy Poznania zwanej Morasko. Tam swoją siedzibę mają Siostry Misjonarki Chrystusa Króla dla Polonii Zagranicznej, które – można powiedzieć – są zgromadzeniem siostrzanym względem Towarzystwa Chrystusowego. Łączy nas charyzmat i osoba Sługi Bożego ks. Ignacego Posadzego, który przed wojną – na polecenie i pod kierownictwem ks. Prymasa Augusta Hlonda – współzakładał nasz zakon, a po wojnie – założył dodatkowo żeński instytut Sióstr Misjonarek, także powołany do posługi polskim wychodźcom.
Wizyta w Morasku była dla nas ciekawym przeżyciem. Spotkaliśmy się tam na kawie i ciastku z nowicjuszkami Misjonarek (jest ich w tej chwili osiem) oraz ich Mistrzynią, s. Urszulą, co pozwoliło nam poznać osoby przygotowujące się do podobnej misji, co nasza. Po tym spotkaniu oraz krótkim oglądnięciu terenu należącego do Sióstr, zapakowaliśmy się do busów i ruszyliśmy z powrotem do Mórkowa, które jeszcze przez najbliższe osiem miesięcy będzie naszym domem.