Tradycyjnie nasz dzień zaczął się od tego, co w życiu każdego człowieka jest najważniejsze – od spotkania z Bogiem we Mszy świętej. Po niej wszyscy udaliśmy się na śniadanie, po którym wyjechaliśmy w stronę Kłodzka. Będąc tam odwiedziliśmy parafię prowadzoną przez ojców franciszkanów, których w 1997 roku nawiedziła powódź. Ślad po niej jest po dziś dzień. W najwyższym punkcie woda osiągnęła prawie 3,5 metra! Po wyjściu z kościoła zwiedziliśmy Kłodzko i udaliśmy się do Sanktuarium Matki Bożej, które znajdowało się w masywie Góry Śnieżnik.
Na górze pomimo – wydawać się mogło – wcześniej kiepskiej pogody, czekało na nas piękne słońce i jeszcze piękniejsze widoki z góry, na której się znajdowaliśmy. Każdy z nas wypił ciepłą kawę i herbatę, znalazł czas na modlitwę, wspólne braterskie rozmowy i… nowicjackie, górskie szaleństwo 🙂
Około godziny trzynastej wyruszyliśmy w drogę powrotną do Ziębic. Przed godziną piętnastą wszyscy udaliśmy się na cmentarz, na którym są pochowani nasi zmarli współbracia. W każdą niedzielę listopada o godzinie piętnastej na ziębickim cmentarzu odmawiany jest różaniec przy grobach naszych współbraci. Po wspólnym różańcu wszyscy wróciliśmy do domu. Niedzielny wieczór upłynął nam pod znakiem wspólnej rekreacji ze starszymi współbraćmi, posługującymi obecnie w Ziębicach, którzy opowiadali nam o historii Zgromadzenia, swoich doświadczeniach i posługach, które wykonywali w swoim życiu.
Nowicjusze 76. Bożej Podchorążówki pragną z całego serca podziękować tym, których spotkali podczas swojego wyjazdu. Dziękujemy za miłe przyjęcie, za wspaniałe i długie rozmowy, za rodzinną gościnność.