Pod wieczór pierwszego dnia (piątek) zawitaliśmy do naszego domu w Częstochowie, aby następnie udać się na Jasną Górę. Przed Cudownym Obrazem uczestniczyliśmy w Apelu Jasnogórskim. Miejsce to zawsze było bliskie sercu naszego wielkiego Rodaka, podobnie zresztą jak bliskie jest wszystkim Polakom, kochającym Czarną Madonnę. Po modlitwie czekał na nas wspaniały spacer do domu pielgrzyma. Do naszego Sanktuarium Narodowego wróciliśmy jeszcze w sobotę rano. W kaplicy adoracji każdy z nas miał okazję inaczej, niż codziennie, przeżyć modlitwy poranne. O godzinie 7. rano uczestniczyliśmy w Eucharystii przed obrazem Matki Bożej. Już wieczór wcześniej ojcowie paulini zaprosili nas do wspólnego jej przeżywania, a naszych kapłanów do koncelebry. Po Mszy św. zatrzymaliśmy się jeszcze chwilę w murach klasztornych, zwiedzając bazylikę oraz wały. Czas naglił, tego dnia czekały na nas jeszcze inne wartościowe miejsca przewidziane w naszej podróży.
Z Częstochowy wyruszyliśmy do muzeum Auschwitz – Birkenau. Wpierw zobaczyliśmy obóz w Brzezince, a następnie udaliśmy się do Oświęcimia. W tamtejszym obozie koncentracyjnym, dzięki przewodnikowi, mogliśmy głęboko przeżyć i doświadczyć wagę i dramat tamtego miejsca oraz poznać ogrom bólu i cierpienia Narodu Wybranego. Jest to wręcz niewyobrażalne jak wielka tragedia spotkała tam miliony ludzkich istnień, szczególnie dzieci, przed którymi było przecież całe życie. Adekwatne jest stwierdzenie Wiktora Frankla, który napisał, że od czasu Auschwitz przekonaliśmy się, do czego zdolny jest człowiek, gdy próbuje tworzyć świat bez Boga
Kolejnym przystankiem na trasie były Kalwaria Zebrzydowska i Wadowice. W Kalwarii Zebrzydowskiej zwiedziliśmy klasztor oo. bernardynów, który często stanowił miejsce prywatnych pielgrzymek Ojca Świętego, a w rodzinnym mieście bł. Jana Pawła II zatrzymaliśmy się na Rynku, gdzie znajduje się kościół, w którym chrzczony był Karol Wojtyła. Z Wadowic wyruszyliśmy w kierunku Choczni – miejscowości przylegającej bezpośrednio do Wadowic. Skorzystaliśmy tam z gościny Państwa Wcisłów (rodziców naszego ks. Zbigniewa Wcisło). Spożyliśmy tam kolację w rodzinnej atmosferze, doświadczając jakim skarbem jest cała nasza rodzina zakonna. Stamtąd udaliśmy do Targanic, gdzie, w gospodarstwie agroturystycznym u podnóża Beskidu Żywieckiego, udaliśmy się na spoczynek.
Pierwszego maja, zaraz po wschodzie słońca, pojechaliśmy do Krakowa – Łagiewnik. Przed Mszą św. zwiedziliśmy Sanktuarium Bożego Miłosierdzia. O godz. 10. wraz z przybyłymi pielgrzymami z całej Polski i nie tylko (było nas ok. 120 tys.) wzięliśmy udział w uroczystej Mszy św. pod przewodnictwem ks. bp. Jana Zająca, kustosza tamtejszego sanktuarium. Zanim jednak rozpoczęła się Msza św., za pośrednictwem telebimów połączyliśmy się z Watykanem, z których oglądaliśmy ogłoszenie przez Benedykta XVI papieża Polaka błogosławionym. W tym momencie w Sanktuarium i przed nim wybuchła burza oklasków, która trwała kilka minut.
Po Eucharystii, popołudniu mieliśmy czas, aby pozwiedzać Kraków. W dawnej stolicy Polski zobaczyliśmy Stary Rynek, Bramę Floriańską, bazylikę Mariacką oraz Wawel. W siedzibie władców Polski zwiedziliśmy katedrę, a także zeszliśmy do krypty, gdzie spoczywa śp. para prezydencka.
W Krakowie udaliśmy się także na ul. Franciszkańską pod okno papieskie, z którego wielokrotnie przemawiał do wiernych Jan Paweł II.
Pod koniec dnia wyruszyliśmy w drogę powrotną. Była to niezwykła pielgrzymka pod każdym względem, bogata w przeżycia oraz miejsca, które przybliżały nam osobę Karola Wojtyły, a także historię naszej Ojczyzny.