We wtorek miała miejsce uroczystość św. Stanisława ze Szczepanowa, biskupa, męczennika oraz patrona Polski. W naszej wspólnocie ta uroczystość miała wydźwięk szczególny z uwagi na imieniny ojca duchownego naszego nowicjatu czcigodnego ks. Stanisława Brzostka (w tym wypadku słowo „czcigodny” nie jest kurtuazyjnym ozdobnikiem, lecz wyraża prawdę o osobie solenizanta). Z tej to okazji od rana trwał maraton życzeń, a śpiew Plurimos annos rozbrzmiewał po każdym posiłku.

W piątek (27 kwietnia) w ramach „powołaniowego tournèe” nowicjusze wraz z księdzem Socjuszem udali się do Ziębic, by zachęcać tamtejszych parafian do modlitwy o nowe powołania kapłańskie i zakonne.

Prace wciąż trwają ale kilkoma efektami podjętego remontu możemy się podzielić. Dziś tylko 4 zdjęcia w miarę postępujących prac będą pojawiać się następne.

Wszytkim czytlenikom polecamy sprawę naszego remontu, aby towarzyszyła Wam w Waszych modlitwach.

W niedzielę, nowicjusze wraz z księdzem Socjuszem udali się do leżących nieopodal Leszna Pawłowic, celem rozbudzania wśród wiernych modlitwy w intencji nowych powołań kapłańskich. Tam uczestniczyliśmy w dwóch mszach świętych. Nowicjusze mający smykałkę do śpiewu (Marcin, Michał, Mieczysław) zadbali o to, by oprawa muzyczna liturgii była na należytym poziomie. W homilii ks. Socjusz mówił o konieczności i skuteczności modlitw w intencji powołań i powołanych, zachęcając gorąco do takiej właśnie modlitwy.

Niedziela Miłosierdzia (15 kwietnia) była dla nowicjackiej wspólnoty dniem bogatym w wydarzenia i wrażenia. Wiele czynników złożyło się na to bogactwo. Najważniejszym z nich był wyjazd do Poznania na mszę świętą, podczas której miało miejsce uroczyste złożenie wieczystej profesji zakonnej przez naszych współbraci – kleryków piątego roku naszego seminarium. Po mszy świętowaliśmy wraz z wspólnotą seminaryjną, przybyłymi gości oraz samymi profesami ten wielki dzień w ich życiu, będący wielkim dniem dla naszej wspólnoty zakonnej.

Zaprawieni w pracy fizycznej, wytrenowani przez brata Andrzeja, dobrze zaznajomieni z łopatą, szpadlem, miotłą i grabiami nowicjusze wraz z księdzem Socjuszem w piątek (13 kwietnia) udali się do Puszczykowa Tam pomagali porządkować teren wokół domu zakonnego.

Tydzień przed świętami Wielkanocnymi rozpoczęliśmy w naszym domu nowicjackim remont dachu, który potrwa jeszcze przez najbliższe tygodnie.

Najważniejsze Święta naszej wiary...

Wielka Sobota jest dniem ciszy. Cisza spowija ziemię, gęstnieje oczekiwanie i tęsknota za Panem. Ziarno pszeniczne zostało rzucone w ziemię i obumarło. Wielka Sobota gęsta jest oczekiwaniem, bo wiara dyktuje, że ziarno obumarło po to tylko, by wydać plon.

Wielki Piątek. Dzień męki i śmierci naszego Pana Jezusa Chrystusa. Dzień, gdy stajemy wobec tajemnicy Krzyża. Tego dnia narzędzie pohańbienia i śmierci, przyjęte i poniesione przez Syna Bożego, stało się bramą niebios, źródłem życia i wywyższenia. „Wtedy to krzyż stał się Bożym trofeum, Bożym łupem. Jezus odebrał szatanowi znak śmierci. Bóg, jak jastrząb spadł na to, co jest mu najbardziej przeciwne i odległe, porwał to i podniósł” (J.St. Pasierb). „Nieopisany ocean grzechu, cierpień, bólu i śmierci, w którym tonie ludzkość, spłynął w mękę i śmierć Chrystusa. I został odkupiony” (T. Żychiewicz). Przez cierpienie i śmierć Chrystusa, staliśmy się Jego własnością.