Wielki Czwartek. Jezus Chrystus, Syn Boży, zasiadł z uczniami przy stole, by spożywać paschalną wieczerzę. Pascha była dla narodu wybranego żywym świadectwem przymierza i opieki Pana, pamiątką ocalenia, pamiątką wyjścia z ziemi niewoli. W ostatniej wieczerzy również jest ocalenie i wyjście. „W ciszy wieczernika Chrystus pozostawił Swoje Ciało i Krew: na pokarm ludzi, na ocalenie i wybawienie wszelkiego ciała, na odnowienie ziemi i zmartwychwstanie, na zapowiedź wielkiego Wyjścia z domu niewoli starego świata” (T. Żychiewicz). Ustanowił Chrystus sakrament Eucharystii, ustanowił sakrament kapłaństwa. By być zawsze pośród nas, gdyż wierny jest Bóg.
W nowicjackiej wspólnocie w duchu wdzięczności i radości wzięliśmy udział w wielkoczwartkowej Eucharystii – pamiątce i uobecnieniu zbawczych wydarzeń, które są drogą ocalenia człowieka. Nasze świetowanie rozpoczęliśmy od uroczystej kolacji w zakonnym refektarzu. Tego dnia zaszczycił wspólnotę nowicjacką swoją obecnością Przełożony Generalny naszego zgromadzenia ks. Tomasz Sielicki. Wygłosił on podczas mszy świętej homilię, w której zwrócił uwagę na to, że styl życia kapłana powinien być wyznaczany i kształtowany przez ciągłą konfrontację z pytaniem: „czego Bóg ode mnie oczekuje?”. Uczciwe szukanie odpowiedzi na to pytanie i rzetelne wdrażanie jej w życie pozwala uniknąć tragedii sprzeniewierzenia się własnemu powołaniu.
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |